ชายผู้อ้างตัวเป็น เซ็ง ท่าน้ำ

วันหนึ่ง ผมไต่ขึ้นไปยังท้องฟ้า เจอบ้านหลังหนึ่งไม่ปรากฏเจ้าของ ประตูปิดสนิท

ผมแอบมองลอดตามช่อง พบว่ามันเต็มไปด้วยหนังสือ ผมลองใช้มืองัดบานหน้าต่างทุกบาน

พบว่ามีอยู่บานหนึ่งไม่ได้ลงกลอน ใครก็รู้ว่าห้องสมุดเหมือนคลังวิชาความรู้ แต่เจ้าของบ้าน

หลังนี้จะไม่รู้ว่าวันนี้หนังสือหลายร้อยเล่มถูกขโมยโดยเด็ก ชายคนหนึ่งซึ่งพลัดหลงมาจากโลก

เขาเลือกเฉพาะหนังสือวรรณกรรม โยนจากฟากฟ้าสู่พื้นโลห ตกลงข้างก่อไผ่ ตอนค่ำ

เขาแอบขนหนังสือกลับบ้าน ตั้งหน้า ตั้งตาอ่านมันจนหมดทุกเล่ม ผมรู้จักการจูบหนังสือ

เมื่อเริ่มเรียนอะลิฟ-บา-ตา กับครู-ชายอี จูบครั้งแรกเริ่มเปิดอ่าน จูบครั้งที่สองหลังอ่านเสร็จ

สูดลมเข้าปอด ซึมซับเข้าสู่หัวใจ และ รักหนังสือทุกเล่ม ผมเคยเจอหนังสือที่ถูกทิ้งขว้างอย่าง

"โจนาธานลิฟวิงสตัน นางนวล" "คนขี่เสือ" "เปโดร ปาราโม" และอีกหลายเล่ม

มันตกอยู่ใต้ถุนบ้านเก่้าๆ หลังหนึ่งผมนึกถึงเจ้าของของมัน ทำไมทิ้งให้อยู่ในสภาพเช่นนี้

ผมนำมาซ่อม แล้วอ่านมัน ผมจูบหนังสือทุกเล่มหลังอ่านจบ เช่นเดียวกับเรื่องที่ผมเขียน

เช่นเดียวกัน ผมจูบเรื่องสั้นชุดนี้อีกครั้งก่อนส่งเข้าสู่กระบวนการพิมพ์

วันนี้ หากท่านเจอบ้านหลังหนึ่ง อยู่บนฟ้า สองสำรวจดู อาจมีหน้าต่างสักบานที่ไม่ลงกลอน

อาจมีห้องสมุดอยู่ในนั้น เผื่อจะได้ขโมยเหมือนกับที่ผมได้ทำมาแล้ว จูบมัน

สุดลมเข้าปอดลึกๆ หลังอ่านจบ